شوخی با دانستی های فضایی

فضایی ها بخش بزرگی از تخیّل کودکانه ی ما را شکل داده بودند. یک چشمی های سبز و چندکله ای های بنفش وقتی سروکله ی شان پیدا می شد که پرده ی اتاق با وزش باد تکان می خورد و نور ماه مستقیم می افتاد توی چشم مان؛ آن وقت مگر می توانستیم بخوابیم؟ فکر می کردیم الان است که سروکله ی یک سفینه ی فضایی سر برسد یا اشتباهی ما را با خودش ببرد یا یک دسته فضایی عجیب و غریب مهمان ما شوند. با این خیال ها شب را می گذراندیم. ماه کامل، شبیه سفینه ی فضایی بزرگی بود که منتظر پیاده کردن مسافرانش است. حالا خیال های کودکانه، قاطی اطلاعات علمی و عمومی ای شده اند که از ماه و ستاره ها و چرخش آسمان پیدا کرده ایم. با همه ی ذهن حساب و کتابی بزرگی، دانستن این که چند سال نوری هرستاره از ما فاصله دارد و نور ماه از خودش نیست و در هردقیقه چند انفجار هسته ای در خورشید رخ می دهد، باز هم گاهی دل مان برای یک چشمی های سبز و چند کله ای های بنفش تنگ می شود.
 

دانستی های فضایی

هزینه یک لباس فضانوردی حدود 37 میلیارد تومان است. این هزینه یک خوبی دارد و آن این که فضانوردان دیگر مشکل «حالا چی بپوشم» ندارند.
 
در فضا نمی توان اشک ریخت؛ چون جاذبه ای وجود ندارد؛ پس بهتر است توی فضا به غم و غصه ها فکر نکنیم.
 
فضانوردانی که به فضا رفته و برگشته اند، از آن جا تعریف هایی می کنند. آن ها می گویند فضا بوی گوشت کبابی، فلز داغ و گاز جوشکاری می دهد. این را گفتیم که اگر کسی به این بوها حساسیت دارد، فعلاً بی خیال فضانوردی شود.
 
در سال1341، آمریکا تصمیم گرفت یک بمب هیدروژنی بزرگ را در فضا بتراکند. قدرت این بمب صد برابر بمب هیروشیما بود. یک گزارش موثق از آدم فضایی شناسان سازمان فضایی چرندپیما موجود است که 90 درصد آدم فضایی ها در لحظه ی ترکیدن بمب، حس کردند مگسی فضایی کنار گوش شان وزوز می کند.
 
یک نمونه از سیب درخت آیزاک نیوتون برای غلبه بر جاذبه به فضا فرستاده شده است. می گویند اگر فضا جاذبه داشت، این سیب قادر به نیوتون کردن فضانوردها هم بود.
 
سال 1356 یک سیگنال از فضا دریافت شد که هیچ کس نفهمید چطور و از کجا این سیگنال فرستاده شده است. این سیگنال 72 ثانیه زمان داشت و برای مدتی قوه ی تخیّل فضاشناسان و فضانوردان را به کار گرفت. اولین احتمال: کار، کار فضایی هاست.
 
هرفضانورد در فضا پنج سانتی متر بزرگ تر می شود. فضانوردی می تواند تبلیغ خوبی برای موسسه های افزایش قد باشد.
 
ذخایر آب فضا 140تریلیون بیش تر از ذخایر آب زمین است. به زودی شغل دیگری با عنوان «واردات آب فضایی» وارد زمین می شود.
 
در کلاه فضانوردان نوعی نوارچسب وجود دارد که به عنوان خارنده استفاده می شود. بعله! کس نخارد سر من، جز نوار چسب کلاه فضانوردی من!
 
ناسا در حال طراحی چاپگر سه بُعدی پیتزا برای فضانوردان است. چرا حالا پیتزا؟ زحمت تون می شه... تا ما فضانورد می شویم قرمه سبزی و کشک و بادمجان را هم به منو اضافه کنید.
 
یک انسان بدون این که نفسش را نگه دارد، می تواند 30 ثانیه در فضا بدون لباس فضانوردی و تجهیزات زنده بماند. این همه راه بریم و زنده بمونیم، فقط برای 30ثانیه؟ ارزشش رو داره؟
 
اولین مسافر ماه، قبل از انسان، لاک پشت بود. او نه تنها در مسابقه ی دو بین حیوانات اول شد، بلکه در سفر به فضا هم از انسان جلو زد.
 
با لباس فضانوردی کسی نمی تواند سوت بزند؛ این را فضانوردان علاقه مند به سوت گزارش کرده اند.
 
سوسک های پرورش یافته در فضا، سریع تر، قوی تر و چابک تر از سوسک های زمینی پرورش پیدا می کنند. آیا تولیدکننده ی سوسکی وجود دارد که بخواهد از امکانات فضا استفاده کند؟
 
فضانوردان متوجه نمی شوند که نیاز به دستشویی دارند. این موضوع هم بر سر جاذبه است! برای همین هر دو ساعت یک بار برنامه دستشویی دارند. از زیرش هم نمی توانند در بروند؛ چون خودشان چیزی متوجه نمی شوند.
 
ناسا فهرستی از اطلاعات فناوری های فضایی برای نویسندگان کتاب های علمی- تخیلی فراهم آورده است. دیگر چی از این بهتر؟ نویسنده های علمی- تخیلی دیگر چه می خواهند؟
 

ایستگاه فضایی

فضانوردان ایستگاه بین المللی فضا هرروز شاهد پانزده طلوع و پانزده غروب هستند. نکند فضانوردان ایستگاه وقتی بیایند زمین دیگر با یک بار طلوع و غروب زمینی حال نکنند؟ ناسلامتی آن ها پانزده بار پایین و بالا رفتن خورشید را می بینند.
 
ایستگاه بین المللی فضا گران ترین ساخته ی دست بشر است. پیدا کنید تعداد صفرهای 150بیلیون دلار را به تومان.
 
ایستگاه بین المللی فضا به بزرگی یک خانه ی پنج اتاقه است و 28هزار کیلومتر در ساعت سرعت دارد. می توانیم نام دیگر ایستگاه فضایی را عمارت پرنده بگذاریم.
 
در ایستگاه بین المللی فضا از گیاهی استفاده می شود که آب های خاصی به آب آشامیدنی تبدیل می شود. مادربزرگ ما که این خبر را شنید بلافاصله پرسید: «از این گیاه ها جایی نمی فروشند؟ یکی برای آشپزخونه مون بگیریم؟!»
 
فضانوردان ایستگاه بین المللی فضا در روز دو ساعت ورزش می کنند؛ یعنی بقیه ی وقتشان را چه می کنند؟
 
روزی یک فضانورد ایستگاه بین المللی فضا بوم رنگی را پرتاب کرد و بوم رنگ به او بازگشت؛ این طور شد که مدال ضدجاذبه بودن به بوم رنگ اهدا شد.
 

ماه و ستاره و سیاره

در 41 سال گذشته کسی به ماه سفر نکرده است.
 
هرروز روی ماه، یعنی از یک طلوع تا طلوع دیگر، 29.5 روز زمین است. برویم ماه، هر یک ماه یک روز برای مان حساب می شود، این هم یک ترفند جوان ماندن.
 
دانشمندان کشف کردند که بعضی ستاره ها دمایی دارند که می توان آن ها را لمس کرد. آن ها این کشف را تقدیم کردند به تمام کودکانی که می خواهند ستاره بچینند.
 
اگر بتوانید به خورشید در آسمان روز نگاه کنید، آن را سفید خواهید دید؟ چرا پس ما در نقاشی ها خورشید را زرد می کشیم؟
 
حلقه ی زحل جامد نیست؛ بلکه از گاز، گردوغبار و سنگ تشکیل شده است.
 
اگر خورشید اندازه ی یک توپ پلاستیکی بود، آن وقت مشتری اندازه ی یک توپ گلف می شد. فکر می کنید این طور زمین چه اندازه ای درمی آمد؟ چیزی به اندازه ی یک بادام زمینی! حالا پیدا کنید اندازه ی مردم روی زمین را.
 
نویسنده: سیده افروز ارزه گر